- CONSTANTINUS I
- I.CONSTANTINUS I.Magnus, Constantii Chlori Caesaris et Helenae fil. Crispi et Minerviae pater, dein Faustae, filiae Maximiniani Herc. Maritus. A' Galerio, Romae in vinculis detentus, inde feliciter evasit in Britanmam, ubi Imperator proclamatus est, Caesaris tantum titulô sumptô. Maxentium, Maximioiani Imperatoris filium, qui Romae interea Imperator dictus est, consortem Imperii allecturus, cum id recusaret, Maximinianô Massiliae strangulatô, aggressus, signô in nubibus ad id animante, prope Romam devicit, illô in Tiberi mersô, A. C. 312. a. S. P. Q. R. hinc arcu marmoreô ornatus, et Liberator urbis et Fundator quietis dictus. Primus Romanorum Imperatorum Christi cultum sectatus; aliquot annis cum sororio Licinio, christianorum hoste acerrimo, imperavit, per quem Maximinô Afric, occisô, ipse Francos Galliâ depulit, Donatistis obviam iturus, Synodum Romae primo, dein Concilium Arelatense convocavit, Mediolani tandem ipsis damnatis. Interim Licinius, in Christianos Orientis saevus, primo in Hungaria, dein in Thracia: mox pace violatâ, terrâ marique victus A. C. 325. et paulo post strangulatus est, Soctat. l. 1. Cedren. Hinc pax Ecclesiae, quam legibus firmavit Imperator. Crispô filiô iniuste a noverca accusatô et occisô, hâcque dein in balneo suffocatâ infelix. Plurima exstruxit templa, Auastas. Biblioth. de magnisicentiâ Constantini, Concilium contra Arium Niceae celebravit, A. C. 325. Sarmatas, Scythas, Persasque in ordinem coegit, Imperium filiis Constantino et Constanti divisit, Athanasium revocavit, morbô correptus baptizatus est. Obiit A. C. 337. Imperii 31. Sozom. l. 2. Zonar. Eutrop. Rufin. etc. Multa hic Imperator praeclara fecit, sed nibil memorabilius, quam quod Romani Imperii sedem Byzantium transtulit, quam urbem a suo nomine Constantinopolin appellarit, Nic. Lloydius. Vitam eius porro ac res gestas fuse tradit Euseb. Addo hîc, quod Chersonitis illum, inter alia laborum pro Imperio Romano exantlatorum praemia, etiam annulos aureos, in quibus imago eius erat expressa, donâsse, ut, quas per occasionem ad se missuri essent, relationes supplicationesque iis signarent, ipseque earum nuntios inde dignosceret, narrat Constantinus Porphyrogenitus, l. de administrat. Imperat. c. 83. ubi ait, Καὶ πρὸς την` γνησιότητα τῆς ἡμῶν ἐυνοίας δίδομεν ὑμῖν καὶ δακτυλίους χρυσοῦς εντυποῦντας τὰς ἡμετέρας εὐσεβεῖς εἰκόνας, δἰ ὧν τὰς κατα καιρὸν μελλούσας ἀπιςτέλλεςθαι ἡμῖν παῤ ὑμῶν ἀναφοράς τε καὶ δεήσεις σφραγίζοντες ταύτας, γνωρίμους ἡμῖν ἀπιδείκνυτε τοὺς ἑαυσῶν πρέσβεις; vide Ioh. Kirchmann. de Annulis, c. 12. Sed et in Familiae praesertim huius nummis, praeclara interdum aenigmata, quae ad horum temporum historiam illustraudam non minimum conducunt, docet Car. du Fresne, qui varios huiusmodi nummos, e. g. in quibus lemma GLORIA EXERCITUS GALLICANI; in quibus exaratum FRANCIA ET ALEMANNIA; in quibus vallum descriptum etc. erudite exponit, Dissertat. de Infertoris aevi Numismat. num. 43. et seqq.II.CONSTANTINUS I.Patriarcha Constantinopolitanus post Iohannem V. A. C. 664. Obiit A. C. 666. Successore Theodorô, haerericô. Nicephorus.III.CONSTANTINUS I.Scotiae Rex, fratri Dungardo successit, A. C. 465. Contra Pictos et Saxones diu belligeratus, a quodam Hebridum incola, cuius filiam contaminaverat, strangulatus est, A. C. 482. Dempster. Hist. Scot.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.